Byłem dziś na Placu Piłsudskiego. Z rodziną. Wspaniała uroczystość zapierająca dech w piersiach. Święto, z którego mamy prawo być dumni. To święto wolności i niepodległości, święto wywalczone po 123 latach niewoli.
Dziś złożyliśmy hołd tym wszystkim, którzy ponieśli ofiarę własnej krwi w służbie Ojczyźnie przez cały czas jej trwania. Nasza państwowość liczy sobie już 1044 lata. Odzyskanie niepodległości w 1918 zawdzięczamy nie tylko bohaterstwu Polaków walczących na różnych frontach I wojny światowej. Zawdzięczamy ją też talentowi dyplomatycznemu Ignacego Paderewskiego. W listopadzie 1918 Józef Piłsudski został Tymczasowym Naczelnikiem Państwa, a Ignacy Paderewski – premierem.
W grudniu 1918 wybuchło powstanie wielkopolskie, Ślązacy walczyli o swoją przynależność do Polski w trzech powstaniach w latach 1919-1921. Wywalczyli sobie wolność i niepodległość. Wielkopolska i Górny Śląsk znalazły się w granicach Rzeczpospolitej.
II Rzeczpospolitej udało się zespolić rozdarty przez zaborców naród polski. W 1920 roku stawiliśmy skuteczny opór rosyjskiej nawale. Zwyciężyliśmy mimo przewagi militarnej wroga. Gdy wybuchła II wojna światowa w dniu 1 września 1939, cały naród stanął w obronie niepodległości Ojczyzny. Otworzono więzienia i nawet więźniowie stanęli w jej obronie. Przegraliśmy wtedy, bo uderzenie przyszło z dwóch stron. Od wschodu zaatakowały nas 17 września wojska ZSRR w ramach tajnej klauzuli porozumienia podpisanego przez Ribbentropa i Mołotowa. W 1989 roku ponownie odzyskaliśmy niepodległość, którą odebrała nam II wojna światowa. Odzyskaliśmy ją bezkrwawo. To wielkie zwycięstwo polskiej solidarności w działaniu. Pamiętajmy o tym doświadczeniu. W jedności tkwi nasza siła.
NIE POZWÓLMY, BY PROJEKT IV RP ROZBIŁ JEDNOŚĆ
ODZYSKANEJ III RZECZPOSPOLITEJ
